Radyoloji

Radyoloji, x ışınları ve diğer görüntüleme yöntemlerinin tıpta tanı ve tedavi amacıyla kullanılmasıdır. 28 Aralık 1895 tarihinde x ışınları Alman Fizik Profesörü Wilhelm Conrad Röntgen tarafından keşfinden sonra 1896 yılında Antoine Henri Becquerel, radyoaktiviteyi keşfi ile Thomas Edison‘un piyasada satılan ilk floroskopi icadı ile devam etmiştir.

Profesör Röntgen tarafından x ışını kısa sürede dünyada yankı bulmuş; aynı dönem içinde Osmanlı Devletinde de kullanılmaya başlanmıştır. 1897 yılında iki tıp öğrencisi subay Dr. Esat Fevzi Bey ve Dr. Rıfat Osman Bey fizik ve kimyaya olan bilimsel ilgisi sonucu x ışınlarının keşfini Fransız tıp dergisi “La Semaine Medicale” den öğrenmiş ve Gülhane Seririyat Hastanesinde gazlı katod ışını (crookes tüpü), ruhmkorff bobini ile fizik ve kimya laboratuvarında yaptıkları pilleri kullanarak basit bir Röntgen Cihazı haline getirerek bir cam fotoğraf plağı üzerine x ışınlarını uygulamışlardır.

1898 yılında Becquerel, Villart Radyum’dan çıkan ışınların x ışınları ile aynı özellikleri taşıyan foton ışınları olduğunu gösterdi. Yine aynı yıl Marie ve Pierre Curie‘in radyumu bulması ile başlayan süreç; bu yeni buluşların sağlık sektöründe kullanılıp kullanılamayacağı araştırılmaya başlanmıştır.

Röntgen veya x ışınlarının bulunmasından sonra uygulamada farklı metodlar bulunmuş ve 1912 yılında kimografi tekniği (iç organların hareketinin incelenmesi), 1919 yılında Nobel Kimya Ödülü sahibi, Yeni Zelandalı – İngiliz deneysel fizikçi Ernest Rutherford yapay radyoaktiviteyi bulmuştur. Bu gelişmeler fizik ve tıp dünyasında büyük devrim yaratmış ve bugünkü atom çağının temeli atılmıştır. Bu ışınların film üzerine iz bırakması ve fluoroskopik ekranda görüntü meydana getirmesi sonucu sağlık alanında da kullanılmasına yol açmıştır.

Radyoloji ‘nin gelişimi 1930 yılında pyelografi veya urografi tekniği (idrar yollarının filminin çekilmesi), 1939 yılında radyoizotoplar, 1947 yılında ise betatron ve radyoaktif kobalt bulunmuştur.